Oherwydd ei bod yn brysur yn ei gwaith, nid oedd hi'n medru mynd yr holl ffordd i dde America i nôl ei gwobr - felly dyma droi at ei mam, oedd ar wyliau yno. Mewn sgwrs ffôn fe dorrodd y newyddion a gofyn a fyddai hi'n fodlon cael ei chadeirio yn ei lle a dod a'r gadair adre i Gymru!

Bu'n rhaid i Siân gadw'r gyfrinach oddi wrth weddill y criw ar y trip am rai dyddiau.

"Ar ôl i mi siarad hefo Nia, mi ddywedais wrth un ffrind ac mi oedd y ddwy ohonon ni'n crïo, ond doedd neb arall yn gwybod," meddai. "Cyn y seremoni doeddwn i ddim yn meddwl y baswn i'n medru mynd ar y llwyfan, ro'n i'n ofni methu stopio crïo. Ond mi gymrais i ddwy barasetamol i setlo'r nerfau ac roedd pob dim yn iawn."

Roedd y seremoni yn debyg i'r un sy'n gyfarwydd i ni yma yng Nghymru ond bod lluniau o Nia ar sgrîn tu cefn iddi ar y llwyfan.

Ac er poeni am y seremoni, fe fwynhaodd Siân y profiad: "Roedd o'n OK yn y diwedd, gan nad fi oedd wedi ennill mewn gwirionedd, felly mi wnes i fwynhau," meddai. Ar ôl y cadeirio roedd yn cael ei stopio a'i llongyfarch gan bobl ar y stryd a bu lot o ddathlu.

Ond nid oedd yr anturiaethau wedi dod i ben ... roedd yn rhaid dod â'r Gadair adre. Rhaid oedd ei thynnu'n ddarnau, ei phacio a'i rhoi ar do'r bws i fynd i'r maes awyr. Dipyn o sioc oedd darganfod ei bod mor drwm nes bod rhaid talu bron i £800 i'w chludo'n ôl i Gymru.

Ond gan nad oedd yr awyren yn llawn - ac oherwydd caredigrwydd yr Archentwyr - £320 gostiodd y cludo yn y diwedd, gan iddynt rannu'r pwysau ychwanegol rhwng y seddi gwag.

Meddai Nia Môn: "Doeddwn i ddim yn mynd i gystadlu yn y lle cynta. Roedd mam yn mynd yno ar drip Cwmni Drama Llwydyrus a hi oedd yn swnian, felly yn y diwedd mi wnes i. Doeddwn i ddim yn medru mynd yno fy hun achos rown i'n ei chanol hi hefo gwaith."