بلال سروری خبرنگار بی بی سی در سفر به غزنی

	حمایت آشکار از طالبان باعث بازداشت فرد حامی می شود. و اگر از دولت افغانستان حمایت کنید ممکن است کشته شوید

این نشانه ای از آن بود که مقامات آمریکایی و همتایان محلی افغان آنها که ما همراهشان بودیم، کار سختی به هنگام رودررو شدن با مردم محل در پیش دارند.

میری در ولسوالی اندر ولایت غزنی در 135 کیلومتری جنوب شرق کابل مانند بسیاری دیگر از مناطق دورافتاده افغانستان است که کنترل آن بین دولت و نیروهای طالبان دست بدست می شود.

این همان محلی است که حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان به هنگام دیدارش در ماه ژوئن با راکتهای طالبان مورد استقبال قرارگرفت.

آن حادثه مجروحی درپی نداشت اما شورشیان درخصوص افزایش قدرتشان در منطقه با پرتاب این راکتها پیامی فرستادند.

حملات راکتی بخشی از خشونتها در منطقه است، درگیری بین نیروهای دولتی و شورشیان اتفاقی روزمره است، هیچکس در این منطقه احساس امنیت نمی کند.

حمایت آشکار از طالبان باعث بازداشت فرد حامی می شود و اگر از دولت افغانستان حمایت کنید ممکن است کشته شوید.

جو ترس و وحشت باعث توقف اقدامات انکشافی در منطقه شده است؛ اقداماتی که بشدت مورد نیاز ولسوالی اندر، بزرگترین ولسوالی غزنی است.

برای مثال آموزش و پرورش در منطقه را در نظر بگیرید؛ سال گذشته شورشیان باعث بسته شدن 29 مکتب موجود در منطقه شدند، آنها معلمان و دانش آموزان را آشکارا تهدید می کردند.

نجیب کامران، مدیر کل اداره معارف ولایت غزنی می گوید: "شانزده مکتب را بازگشایی کرده ایم اما اخیراً رتیس اداره معارف ولسوالی اندر از سوی طالبان تهدید به مرگ شده است و از رفتن به سرکارش امتناع می کند".

حتی زمانی که اخیراً مقامات برای افتتاح جاده تازه ساخته شده هفت کیلومتری با هزینه یک و نیم میلیون دلار به ولسوالی اندر رفتند، مردم محلی به فعالیتهای دولت افغانستان با شک و تردید نگاه می کردند، مردم محلی بر این عقیده اند که تلاشهای دولت بسیار کم بوده است.

مقامات افغان و همتایان آمریکایی آنها در نشستی از سیصد ریش سفید و همچنین دانشجویان محلی خواستند تا از دولت و نه از طالبان حمایت کنند، مقامات افغان و آمریکایی تعهد کردند تا اقدامات امنیتی و بازسازی بیشتری در محل انجام دهند.

	مردم محلی بر این عقیده اند که تلاشهای دولت بسیار کم بوده است

ریش سفیدان محلی با متانت به اظهارات سخنرانان دولتی و آمریکایی گوش دادند اما استیصال از چهره آنها کاملا مشهود بود.

حاجی صاحب که شصت سال دارد و از ریش سفیدان محل است گفت: "از احداث این جاده استقبال می کنم اما اینجا به چیزهای بیشتری نیاز دارد مانند درمانگاه، مکتب و آب، مهمتر از همه اینها ما به امنیت نیاز داریم."

افراد دیگری مانند شهباز که 38 سال دارد معتقدند که فساد بزرگترین مشکل محل است.

شهباز می گوید: "من به این دولت رأی دادم برای اینکه فکر می کردم آنها زندگی ما را بهتر خواهند کرد اما اکنون فساد از گذشته بیشتر شده است."

میراجودین پتان، از مقامات محلی به مشکلات مردم محلی گوش داده و قبول دارد که مشکلات زیادی هنوز وجود دارد اما او تأکید می کند که موفقیتهای زیادی نیز در منطقه بدست آمده است.

او می گوید: "جاده، درمانگاه و مکتب ساخته شده است اما طالبان آنها را از بین می برد".

به گفته والی غزنی نیروهای محلی دولتی مهمات و مسلسل و آر پی جی به اندازه کافی ندارند.

آقای پتان همچنین می گوید که حقوق ماهوار افراد پلیس کم است و این چیزی است که به افزایش فساد کمک می کند.

خواجه محمد صدیق، ولسوال قره باغ نیز معتقد است که کمبود منابع مشکل اصلی است.

اومی گوید: "فقط يکصد پلیس برای مراقبت از صدها دهکده و حفاظت از دستکم 250 هزار نفر در اختیار دارم."

آقای صدیق اضافه می کند: "هر گروه دوازده نفره طالبان دو مسلسل سنگین، آر پی جی و مقادیر زیادی پول با خود دارد، من هیچکدام از اینها را در اختیار ندارم."

تقریبا شش سال از سقوط طالبان گذشته است اما هنوز مناطقی مانند ولسوالی اندر که فاصله اش از پایتخت زیاد نیست، امنیت و آرامش ندارد.

زندگی در افغانستان در داخل روستاها جریان دارد اما مشکلات این روستاها بسیار زیاد است.