رزق حمد، از ساکنان عرب شهر ناصره واقع در شمال اسرائیل
رزق حمد، از ساکنان عرب شهر ناصره واقع در شمال اسرائیل می‌گوید که در انتخابات پارلمانی۲۲ ژانویه رای نخواهد داد.
آقای حمد به نظام سیاسی ای که اسرائیل را کشور یهودیان می داند بی اعتماد است و از نمایندگان عرب در پارلمان (کنست) هم رضایتی ندارد.
او می‌گوید: "نمایندگان عرب در پارلمان هیچ کاری از دستشان بر نمی‌آید. فقط کرسی‌های خودشان را حفظ می‌کنند. یک مرتبه برای ساخت و ساز در زمین کشاورزی‌ام مشکل داشتم، هیچ کدام کاری برایم انجام نداد. تمام عرب‌ها باید این انتخابات را تحریم کنند."
در انتخابات سال ۲۰۰۹ میلادی اسرائیل فقط حدود ۵۳ درصد از اعراب واجد شرایط به پای صندوق‌های رای رفتند.
امسال هم در ناصره، بزرگ‌ترین شهر عرب نشین اسرائیل، مردم دو دسته‌اند: عده‌ای مانند آقای حمد رای دادن را اتلاف وقت می‌دانند، اما عده‌ای دیگر می‌گویند که رای ندادن مشکلی را حل نمی‌کند.
یک مرد میانسال که نمی‌خواهد نامش بیان شود می‌گوید: «باید رای بدهیم تا دنیا ببیند که مردم عرب در اسرائیل رای می‌دهند اما قدرتی ندارند. اگر رای ندهیم دنیا متوجه نمی‌شود که ما عرب‌ها هم در شهرهای مختلف اسرائیل زندگی می‌کنیم.»
اعراب اسرائیل در واقع فلسطینی‌هایی هستند که پس از تاسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ میلادی تابعیت این کشور را پذیرفتند، اما پس از گذشت بیش از شش دهه همچنان از تبعیض و نابرابری در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی شکایت دارند.
اسرائیل اتهام تبعیض نهادینه علیه اقلیت عرب را بی‌اساس می‌داند، اقلیتی که جوانانش موظف به انجام خدمت سربازی نیستند.
احزاب عرب
سهیل کرام، مدیر رادیو شمس که به زبان عربی و عبری از ناصره برنامه پخش می کند، می‌گوید با وجود نزدیک شدن روز رای گیری، برای بیشتر مخاطبانش بحث‌های سیاسی چندان جذاب نیست.
او می‌گوید: «خیلی از شنوندگان ما مایوس‌اند، وقتی که می‌شوند احزاب سیاسی در اسرائیل دارند راستگرا‌تر می‌شوند چون که به رای محافظه کاران احتیاج دارند. عرب‌ها اینجا معمولا به حزب‌های میانه رو یا چپ رای می‌دهند.»
اقلیت عرب سه حزب کوچک در پارلمان دارد: حزب جبهه (حدش) با ریشه سوسیالیستی، حزب تجمع که ناسیونالیست است و حزب عربی متحد برای تغییر که گرایشات اسلامی دارد.
محمد دراوشه، مدیر بنیاد ابراهیم، در ناصره عدم اتحاد احزاب عرب را یکی از علت‌های سرخوردگی رای دهندگان این جامعه می‌داند.
او می‌گوید: "نمایندگان عرب‌ها دیدگاه مردم عرب یا خشم و سرخوردگی آن‌ها در مورد تبعیض در زندگی روزمره و اشغال سرزمین‌های فلسطینی را صادقانه و محکم بیان می‌کنند، اما مردم بیان احساسات را کافی نمی‌دانند. به نظر خیلی ها، اگر نمایندگانشان نمی‌توانند در تامین نیازهای آن‌ها از میز و نیمکت مدارس گرفته تا موضوع اشتغال یا توسعه زیرساخت های شهرهای عرب کاری بکنند پس فرقی نمی‌کند که چند تا نماینده در پارلمان داشته باشند."
آقای دراوشه می‌افزاید: "جامعه عرب به کنست نماینده می‌فرستند اما نمایندگانشان نمی‌توانند بخشی از دولت ائتلافی باشند. به همین خاطر، این احساس در جامعه عرب به وجود آمده که به طور کامل در روند دموکراتیک شرکت ندارند. خیلی‌ها می‌گویند چرا باید در این بازی غیرمنصفانه شرکت کنیم؟"
میزان شرکت اعراب در انتخابات اسرائیل طی یک ده گذشته کمتر شده است. اقلیتی که ۲۰ درصد جمعیت اسرائیل را تشکیل می‌دهد به طور فزاینده در برابر افزایش قدرت راستگرایان احساس انزوا می‌کند.
