استفاده از سوخت های فسيلی باعث افزايش بی سابقه در گازهای گلخانه ای شده است

براساس گزارش گروهی از دانشمندان آمريکايی که تغييرات در ميزان گازهای گلخانه ای در جو زمين را زير نظر دارند، جديد ترين اندازه گيری ها نشان می دهد که مقدار گاز ديوکسيد کربن در جو زمين به 381 واحد در ميليون رسيده که حدود 100 واحد از ميزان آن در دوره قبل از انقلاب صنعتی بيشتر است.

همين گزارش حاکی از آن است که در سال 2005 ميزان ديوکسيد کربن در جو زمين 6/2 واحد در ميليون افزايش يافت که بيشترين مقدار افزايش سالانه اين گاز در جو زمين در خلال ميليون ها سال گذشته است.

اين سازمان با نمونه برداری هوا در نقاط مختلف جهان تغيير در ترکيب جو زمين را زير نظر دارد و به گفته محققان، تغيير در مقدار گاز ديوکسيد کربن در سال گذشته ميلادی را بايد تحولی بی سابقه توصيف کرد.

سرپرست بخش بررسی گاز ديوکسيد کربن در اين موسسه آمريکايی گفته است که ارقام جديد تاييد کننده روندی نگران کننده است که در سال های اخير ادامه داشته و نشاندهنده آن است که نرخ افزايش مقدار اين گاز در جو زمين در سی سال گذشته تقريبا دو برابر شده است.

به گفته وی، آنچه که مايه نگرانی بيشتر است اينکه نشانی از کاهش در اين روند ديده نمی شود و برعکس، مشاهده شده است که بر سرعت افزايش مقدار گاز ديوکسيد کربن در جو زمين افزوده می شود.

گاز ديوکسيد کربن، ناشی از استفاده از سوخت های فسيلی، و گاز متان، که عمدتا از مزارع برنج، فضولات دام و حفره های دفن زباله متصاعد می شود، مهمترين گازهای گلخانه ای است.

سوخت فسيلی

اندازه گيری مقدار ديوکسيد کربن در جو زمين، که عمدتا ناشی از کاربرد سوخت های فسيلی است، از آن روی اهميت دارد که دانشمندان معتقدند با رسيدن نسبت آن در جو به آنچه که حد بحرانی ناميده شده، ممکن است يک رشته تغييرات شديد در آب و هوای زمين بروز کند.

مشاور علمی دولت بريتانيا گفته است که انتشار ارقام جديد بر اهميت اقدام فوری در زمينه مقابله با توليد بی رويه گازهای گلخانه ای تاکيد می نهد.

به گفته وی، رسيدن مقدار اين گاز در جو به حد 380 واحد در ميليون به معنی آن است که حجم آن احتمالا به بالاترين ميزان در طول 30 ميليون سال گذشته رسيده است.

به گفته وی، عامل اصلی اين تغيير فعاليت اقتصادی بشر است.

گازهای گلخانه ای موجود در جو زمين به صورت عايقی عمل می کند که مانع از فرار گرمای خورشيد شده و در نتيجه، شرايط محيطی مساعد را برای ادامه حيات در اين سياره فراهم آورده است.

در خلال ميليون ها سال گذشته فعل و انفعال های طبيعی، مانند جذب ديوکسيد کربن توسط گياهان و آزاد سازی آن در جريان فعاليت موجودات زنده و جذب مجدد آن، در مقدار گازهای گلخانه ای توازنی برقرار کرده و عامل ايجاد ثبات در شرايط محيطی بود.

در مقابل، در حدود دويست سالی که از انقلاب صنعتی می گذرد، و به خصوص در خلال چند دهه اخير، استفاده گسترده بشر از سوخت های فسيلی - چوب، زغال سنگ و به خصوص فرآورده های نفتی - بر سرعت آزاد شدن مقدار کربن موجود در اين مواد از طريق ترکيب با اکسيژن و توليد گاز ديوکسيد کربن افزوده و با حبس کردن دمای بيشتری در جو زمين، به گرمايش جو زمين و تغييرات شديد در آب و هوا منجر شده است.