هفت سرنشين ديسکاوری، ماموريت چهارده روزه ای را در پايگاه فضايی بين المللی به انجام رساندند

آیلين کالينز فرمانده اين ماموريت فضایی، کنترل فرود در پايگاه فضايی ادواردز را به عهده داشت.

شاتل ديسکاوری با هفت سرنشين روز 26 ژوئيه به فضا پرتاب و پس از جدا شدن از ايستگاه فضايی بين المللی در شنبه، 6 اوت، قرار بود روز دوشنبه به زمين بازگردد اما به دليل هوای ابری در مراکز فرود، اين برنامه به مدت 24 ساعت به تعويق افتاد.

ديسکاوری در روز 28 ژوئيه به ايستگاه فضايی وصل شده بود.

مقامات فضايی آمريکا اميدوار بودند فرود فضاپيما روز سه شنبه در ساعت 9 و هفت دقيقه بامداد به وقت گرينويچ در مرکز فضايی کندی در فلوريدا صورت گيرد اما نامناسب بودن شرايط جوی مانع از اجرای اين برنامه شد.

سپس امکان فرود شاتل در ساعت 10 و 45 دقيقه در همين مرکز پيش بينی شد. هرچند دو منطقه فرود ديگر در پايگاه نيروی هوايی ادواردز در ايالت کاليفرنيا و نورتراپ در ايالت نيومکزيکو نيز به عنوان محل های قابل استفاده آماده پذيرش اين فضاپيما شدند.

لازم بود وجود آسمان صاف، پنجره ورودی مناسبی را برای فرود شاتل فراهم کند.

با توجه به شرايط جوی، سرانجام پايگاه هوايی ادواردز برای فرود شاتل تعيين شد.

به گفته کارشناسان، فرود شاتل در منطقه در نظر گرفته شده در کاليفرنيا به معنی آن است که بازگرداندن فضاپيما به فلوريدا، که پايگاه اصلی آن است، مستلزم حمل سفينه با هواپيماست که دست کم يک هفته به طول می انجامد و بيش از يک ميليون دلار هزينه دارد.

شاتل ديسکاوری نخستين سفينه از اين نوع بود که از زمان انهدام شاتل کلمبيا در فوريه سال 2003 به فضا پرتاب شد.

در حادثه انهدام کلمبيا، که به دليل نقص فنی و هنگام بازگشت به زمين روی داد، تمامی سرنشينان آن کشته شدند و مقامات فضايی آمريکا پرتاب شاتل های ديگر از اين نوع را تا زمان رفع نقص فنی متوقف کردند.

با اينهمه، هنگام پرتاب ديسکاوری به فضا نيز بدنه آن آسيب ديد و فضانوردان ناگزير شدند در يک راهپيمايی فضايی آن را تعمير کنند.

گرچه مقامات فضايی آمريکا اطمينان داده بودند که شاتل ديسکاوری هنگام ورود به جو زمين با خطری مواجه نخواهد بود، انتظار می رود استفاده از اين نوع فضاپيما تا بررسی کامل نواقص فنی آن متوقف شود و احتمال دارد که ديسکاوری آخرين سفينه از اين نوع باشد که برای تامين نيازمندی های ايستگاه فضايی بين المللی به سوی آن پرتاب می شود.

شاتل های فضايی به گونه ای طراحی شده اند که بتوان آنها را چندين بار به ماموريت فضايی فرستاد.