اين مطالعه 10 ساله يک پروژه بين المللی بود

در نتيجه ميزان گازهای سرنوشت ساز گلخانه ای کمتر از آن حدی است که انتظار می رفت باشد.

اما تمرکز شديد دی اکسيد کربن در اقيانوس ها، خواص شيميايی آنها را تغيير داده و تشکيل پوسته برای برخی آبزيان را دشوار کرده است.

نتايج اين تحقيقات در شماره هفته جاری نشريه "ساينس" منتشر می شود.

عصر صنعت

از زمان آغاز عصر صنعت در حدود سال 1800، ميزان دی اکسيد کربن موجود در جو زمين از 280 واحد در ميليون (پی پی ام) به 380 پی پی ام افزايش يافته است.

هرچند اين رقم زياد به نظر می رسد، بسياری از دانشمندان از آن متعجب شدند: دی اکسيد کربن اضافی که در اتمسفر ظاهر شد تنها نصف کل ميزان توليد شده توسط بشر بود.

پژوهشگران در پی يک مطالعه بين المللی که ده سال به طول انجاميد، دريافتند که آن بخش از دی اکسيد کربن "ناپديد شده" جذب آبهای زمين شده است.

کريستوفر سابين از انجمن ملی مطالعات جوی و اقيانوسی آمريکا، نوئا (NOAA)، در شهر سياتل گفت: "اقيانوس ها 48 درصد دی اکسيد کربن رها شده در جو در اثر احتراق سوخت های فسيلی و توليد سيمان را جذب کرده اند."

نمونه برداری ها نشان داد دی اکسيد کربن موجود در آبها افزايش يافته است

"اگر اقيانوس ها در فاصله سال های 1800 و 1994، در حدود 118 ميليارد تن کربن را جذب نکرده بودند، ميزان دی اکسيد کربن موجود در جو در حدود 55 واحد در ميليون بيش از ميزان فعلی بود."

خواص شيميايی درياها

اين وضع ممکن است روند گرم شدن زمين را کند کرده باشد، اما همچنين به تغييراتی در خواص شيميايی آب درياها نيز منجر شده است.

به گفته ريچارد فريلی از نوئا، و همکارانش، اين وضع ممکن است تشکيل پوسته (لاک يا صدف) برای آبزيان را دشوار کرده باشد.

مرجان های دريايی، برخی پلانکتون ها (موجودات تک سلولی) و شمار ديگری از آبزيان برای توليد پوسته های کلسيمی خود، يون کربنات آب را جذب می کنند.

اما با بالا رفتن ميزان تراکم دی اکسيد کربن در آب، ميزان يون کربنات کاهش پيدا می کند.

اين بدان معنی است که آبزيان با کمبود مواد لازم برای توليد پوسته روبرو می شوند.