احمد زيدآبادی کارشناس مسايل سياسی ايران و خاورميانه

	جورج بوش و دولت وی گروههای شيعه نظير حزب الله لبنان و ارتش مهدی به رهبری مقتدی صدر روحانی شيعه عراقی را به عنوان تهديدی عليه آمريکا و متحدانش در منطقه معرفی می کند،

در حوزه سياست خارجی آمريکا، آقای بوش طبق روال معمول خود، خاورميانه را مورد توجه خاص قرار داد و تاکيد کرد که: در اين لحظه از تاريخ چيزی مهمتر از پيروزی در خاورميانه برای آمريکا وجود ندارد.

با اين حال، جورج بوش چيزی بيشتر از آنچه تا کنون در سخنرانی های خود در باره خاورميانه و مشکلات آن برای آمريکا گفته است، بر زبان نياورد.

او مثل گذشته، پيروزی در عراق را برای آمريکا حياتی خواند، بر تعهد خود به همکاری با کميته چهار جانبه بين المللی برای تاسيس کشور مستقل فلسطينی در کنار اسراييل تاکيد کرد، دولت فواد سينيوره نخست وزير لبنان را به عنوان دولتی دمکراتيک مورد حمايت قرار داد و صدور قطعنامه شورای امنيت سازمان ملل درباره برنامه هسته ای ايران را پيامی روشن از سوی جامعه جهانی به جمهوری اسلامی دانست، پيامی در بردارنده اين نکته که "به ايران اجازه داده نخواهد شد که به سلاح اتمی دست يابد."

تنها نکته تازه در سخنان آقای بوش درباره خاورميانه، اين بود که او سعی کرد آنچه را که "افراط گرايی شيعه" ناميد، همسنگ "افراط گرايی سنی" برای آمريکا خطرناک و تهديدآميز جلوه دهد.

پس از حملات يازده سپتامبر سال ۲۰۰۱عليه برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در نيويورک و مقر پنتاگون در واشنگتن، دولت آمريکا گروه القاعده را به عنوان بزرگترين تهديد عليه منافع آمريکا در جهان معرفی کرد و برای نابودی پايگاههای اين گروه در افغانستان با دخالت نظامی، رژيم طالبان را که ميزبان و حامی القاعده بود برانداخت.

قرار گرفتن القاعده به عنوان يک گروه افراطی سنی در راس فهرست دشمنان آمريکا، خود به خود، گروههای شيعه ضد آمريکايی را از مرکز توجه واشنگتن خارج ساخت، زيرا دشمنی القاعده با شيعيان کمتر از دشمنی آن با آمريکا نبود.

به دنبال جنگ ۳۴ روزه اسراييل و حزب الله در جنوب لبنان و آنچه دولت آمريکا تلاش ايران برای تسلط بر خاورميانه و دستيابی به سلاح اتمی می نامد، به تدريج، خطر گروههای شيعه برای آمريکا عمده شد.

از همين رو، مدتی است دولت آقای بوش، گروههای شيعه نظير حزب الله لبنان و ارتش مهدی به رهبری مقتدی صدر روحانی شيعه عراقی را به عنوان تهديدی عليه آمريکا و متحدانش در منطقه معرفی می کند، اما در عين حال، دولت آمريکا از همتراز دانستن گروههای شيعه با القاعده خودداری کرده است.

سخنرانی سالانه بوش اما، وضع را دگرگون کرد. جورج بوش همانگونه که افراط گرايی سنی به رهبری القاعده را دشمن سرسخت ايالات متحده آمريکا دانست، نسبت به افراط گرايی شيعه به رهبری ايران نيز هشدار داد. وی در اين مورد تاکيد کرد که: "در ايام اخير، روشن شده است که ما با خطر رو به گسترش افراطی های شيعه روبرو هستيم، کسانی که با آمريکا دشمنی دارند و مصمم اند بر خاورميانه تسلط يابند."

رئيس جمهور آمريکا رهبری افراطی های شيعه را به ايران نسبت داد و حزب الله لبنان را به عنوان نمونه ای از "گروههای تروريستی" که از جانب ايران تغذيه مالی و تسليحاتی می شوند، قلمداد کرد.

در ايام اخير، روشن شده است که ما با خطر رو به گسترش افراطی های شيعه روبرو هستيم، کسانی که با آمريکا دشمنی دارند و مصمم اند بر خاورميانه تسلط يابند   جورج بوش

از سخنان جورج بوش می توان چنين برداشت کرد که آمريکا قصد دارد نوک حمله خود را بدون آنکه از گروه القاعده منحرف کند، به سمت ايران و گروههای شيعه متحد آن در منطقه گسترش دهد.

پيش از اين، آمريکا در رويارويی با القاعده، مسلمانان سنی ميانه رو را متحد خود معرفی کرد تا به سنی ستيزی متهم نشود.

اينک دولت جورج بوش برای رويارويی با آنچه افراط گرايی شيعه می نامد، نيازمند وجود شيعيانی ميانه رو است تا با اعلام اتحاد با آنها، متهم به شيعه ستيزی نشود.

آيا در جهان شيعه که مرکز آن ايران است، چنين شيعيانی يافت می شوند؟ به نظر می رسد دولت آمريکا بخش بزرگی از گروههای شيعه عراق را در شمار شيعيان ميانه رو می داند که می توانند متحد آمريکا باشند.

از اين جهت در برنامه ای که ظاهرا آمريکا برای مقابله با ايران و گروههای متحد آن در نظر گرفته است، دولت نوری المالکی نخست وزير عراق نقش قابل توجهی چه در جهت موفقيت و چه در جهت شکست آن به عهده دارد.

جورج بوش در سخنرانی سالانه خود اظهار اميدواری کرد که در ششمين سالگرد حملات يازدهم سپتامبر، بتواند به مردم کشورش گزارش دهد که خطر عليه آمريکا بر طرف شده است.

آيا وی حساب شده چنين سخنی به زبان آورده است؟ اگر چنين باشد، هفت ماه آينده را بايد دوره گسترش درگيری آمريکا در خاورميانه دانست.