شيرين عبادی خواهان برچيدگی زندانهای انفرادی شد

شيرين عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جايزه نوبل صلح سال 2003، روز دوشنبه 17 ژانويه از قوه قضائيه ايران خواست که استفاده از زندان های انفرادی را ممنوع کند.

وی زندان انفرادی را يک نوع شکنجه توصيف کرد و گفت استفاده از زندان انفرادی هيچ توجيه قانونی ندارد.

خانم عبادی خود در روزهای اخير در خطر بازداشت شدن توسط قوه قضائيه قرار داشت. زيرا احضاريه ای را که دادگاه انقلاب برای او صادر کرده بود غير قانونی خوانده و از حضور در دادگاه خودداری کرده بود، اگرچه بعدا مقام های قضائی بازداشت وی را منتفی دانسته اند.

وی در يک مصاحبه مطبوعاتی گفت که استفاده از زندان انفرادی برای زندانيان سياسی به طور گسترده در ايران رواج دارد. خانم عبادی سپس تجربه زندان انفرادی خود را تشريح کرد و توضيح داد که چگونه حبس در زندان انفرادی، مشکل لکنت زبان وی را که تا سن 14 سالگی درگير آن بوده، دوباره احياء کرده است.

برخی چهره های مخالف نيز از تجربه های تکان دهنده و مکرر خود از سلول های انفرادی در زندانهای ايران صحبت کردند.

برخی از اين چهره های سياسی بيش از 400 روز را در زندان های انفرادی به مساحت يک و نيم متر در يک و نيم متر گذرانده اند و گاهی اوقات به خاطر خاموش و روشن کردن نور شديد (به طور متناوب) داخل سلول نمی توانسته اند بخوابند.

آنهايی که در نخستين روزهای پس از پيروزی انقلاب بازداشت شده بودند نيز می گويند شبها صدای تيراندازی دسته جمعی در داخل زندان به گوش می رسيده است.

در مقابل، يکی از رهبران جنبش دانشجويی که چهار سال پيش بازداشت شد و عليه خود اعترافاتی کرد (که بعدا گفته شد اعترافها تحت فشار و غير واقعی بوده)، می گويد خوشحال است که در دوران معروف به اصلاحات در زندان بوده است!

يک وبلاگ نويس نيز که تازه از حبس آزاد شده در اين مراسم گفت برايش بسيار دشوار بوده که بپذيرد چنان رفتارهای زشت و غير اخلاقی می توانسته در زندان های ايران اعمال شود.

اين وبلاگ نويس 26 ساله که دو ماه در سلول انفرادی نگهداری شده می گويد زندان انفرادی در مقايسه با شرايط جلسات بازجويی، امن ترين مکان ممکن به نظر می رسيده است.