اردوان غفوری

لوز اولين آلبوم نلی فورتادو بعد از غيبت سه ساله او از صحنه موسيقی است. دومين آلبوم او "فولکلور" (که در آن فورتادو آهنگ های الهام گرفته از موسيقی فولکلور پرتغالی را اجرا کرده بود) نيز بيش از سه ميليون نسخه فروش داشت.

در نگاه اول آلبوم لوز، ترکيبی از کار گوئن استفانی (Gwen Stefani) و کريستينا اگيلرا(Christina Aguilera) و نشانه فاصله گرفتن فورتادو از سبک دو آلبوم پيشين اوست. تيمبالند (Timbaland) يکی از موفق ترين تهيه کنندگان موسيقی پاپ تهيه اين آلبوم را بر عهده داشته است.

چند نمونه از آلبوم Loose Maneater Promiscuous Afraid In Gods hand

سه چهارم آلبوم توسط تيمبالند تهيه شده و او با فورتادو در آهنگ (Promiscuous)همخوانی می کند. بيش از نيمی از آلبوم از آهنگ های رقص تشکيل شده، با ريتم های هيپ هاپ، آر اند بی و ملودی های ساده با صدای سينتسايزر که موسيقی الکتروی (Electro) سال های 80 ميلادی را به ياد می آورد. سبک خواندن فورتادو بر روی اين آهنگ ها نيز شباهت زيادی به استفانی، ميس اليوت و مايا (M.I.A خواننده بريتانيايی که در سبک شبه رگا Ragga می خواند) دارد.

نيمه ديگر آلبوم را آهنگ های پاپ، آر آند بی و متاثر از موسيقی لاتين تکميل می کنند. در نتيجه در آلبوم لوز چيزی برای همه پيدا می شود. طرز ارائه آلبوم و ويدئوهای آهنگ ها هم بار ديگر در قالب کار استفانی، آگيلرا و مدونا است.

مهمترين ايرادی که می توان بر آلبوم لوز وارد دانست بدون اصالت بودن آن است. هر ترانه و آهنگ شباهت به کار خواننده ديگری دارد (استفانی، آگيلرا، مدونا). آلبوم لوز چيزی بيشتر از مجموعه ای از سبک های از پيش امتحان شده و فورموله شده نيست.

شايد اين امر به انتخاب تيمبالند برای تهيه آلبوم مربوط باشد. او تا به حال برای نمونه با ميس اليوت، جاستين تيمبرليک و بسياری ديگر از خوانندگان معروف هيپ هاپ کار کرده و سبک تهيه موسيقی او در سطح جهانی شناخته شده است.

ابتکار در انتخاب تهيه کننده، خود احتياج به دورانديشی و تيزبينی ويژه ای دارد. برای مثال مدونا هميشه از تهيه کننده با استعدادی استفاده می کند که درست در مرحله قبل از شهرت قرار گرفته، در نتيجه موسيقی آلبوم او تازه جلوه می کند و او را يک قدم جلو تر از بقيه نگاه می دارد. با آلبوم لوز ،فورتادو در حقيت پشت استفانی، مدونا و آگيلرا قرار گرفته است.

از طرف ديگر توازن بين آهنگ های نواخته شده با سازهای آکوستيک و آهنگ های رقصی وجود ندارد. در دو آلبوم قبلی فورتادو تقريبا نيمی از آلبوم ها را آهنگ های آکوستيک تشکيل می دادند زيرا اين آهنگ ها بخاطر جنس صدای فورتادو فضای دلنشينی را برای صدای فورتادو فراهم می کنند، مانند ترانه "در دست خدا" (In God's Hands). کمبود اين نوع آهنگ ها، آلبوم فورتادو را بيش از از اندازه به يک آلبوم موسيقی رقص تبديل کرده است. و در اين ميان ريتم های يکنواخت و بسيار مشابه تيمبالند آلبوم را طولانی تر از آنچه هست مجسم می کند

کمبود ترانه جذاب، ضعف بزرگ ديگر آلبوم است. تا به حال فورتادو خود را در قالب يک ترانه سرا - آهنگساز معرفی کرده يا حداقل تصويری از يک ترانه سرا - آهنگساز برای هواداران خود تجسم کرده بود ولی تاکيد بيش اندازه بر روی موسيقی رقص جايی برای اين سبک ترانه ها در آلبوم لوز بجای نگذاشته است.

آلبوم های قبلی او مانند ويترينی برای نمايش قدرت خلاقيت او جلوه می کردند. اما در آلبوم لوز او يک تماشاگر بيش نيست و ما در اصل در حال گوش کردن به مهارت تيمبالند در طرز تهيه آلبوم هستيم. چيزی از فورتادو برای شنونده قابل لمس نيست. او چيزی از خود را در ترانه ها و آهنگ ها نمايان نمی کند پس در نتيجه ويدئو و تبليغات جای محتوا را پر می کنند.

اين نکته نيز قابل ذکر است که اين اولين آلبوم فورتادو برای کمپانی موسيقی گيفن (Geffen) يکی از غول های بزرگ کمپانی های موسيقی آمريکاست. از اين رو شايد انتخاب راه و روش جديد برای آلبوم لوز توسط فورتادو و يا کمپانی جديد موسيقی او غير منتظره جلوه نکند. زيرا فروش سه ميليونی آلبوم دوم او فولکلور، با در نظر گرفتن هزينه سنگين تبليغات و تهيه آن، از سوی کمپانی موسيقی قبلی فورتادو رقم قابل توجهی قلمداد نشد.

در کلام آخر، آلبوم لوز، نمونه ای است از يک آلبوم فورموله شده پاپ امروزی (بودجه بزرگ، تهيه کننده مشهور، تبليغات عظيم) با هدف بدست آوردن بيشترين بازده تجاری. بدون شک آلبوم لوز با کمک کمپانی بزرگ موسيقی گيفن آلبوم پرفروشی خواهد بود ولی در اين ميان آنطور که از سايت های اينترنتی هوادارن فوتاردو به نظر می رسد، او با تغيير مسير سبک کار خود حمايت بسياری از هوادارانش را از دست داده و اين سوال باقی می ماند که در آينده هواداران نو يافته اش تا چه حد به وی وفادار خواهند ماند.