از چهارشنبه‌های سفید تا دختران خیابان انقلاب

مدتی است که تصاویری از زنان ایرانی بدون حجاب در اعتراض به حجاب اجباری و حمایت از آزادی پوشش در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های خارجی منتشر می‌شود.

این روند با فراخوان چهارشنبه‌های سفید در سال گذشته از سوی مسیح علی‌نژاد، فعال حقوق زنان وارد حوزه جدیدی شد.

خانم علی‌نژاد درباره کمپین چهارشنبه‌های سفید به بی‌بی‌سی فارسی گفت: "پس از اینکه کمپین آزادی یواشکی و اعتراض زنان به گوش بسیاری رسید، تصمیم گرفتم این جنبش آنلاین را وارد بدنه جامعه کنم. رنگ سفید را انتخاب کردم چون رنگ صلح است."

در فراخوان چهارشنبه‌های سفید آمده است که حجاب را از "سر برمی‌داریم و شال سفید را به عنوان نماد اعتراض به سیاهی و اجبار انتخاب می‌کنیم."

در پی این فراخوان گروهی از زنان در حمایت از آن با شال سفید در دست یا دور گردن در چهارشنبه‌ها در مناطق مختلف ایران از خود فیلم و عکس گرفته و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند. چند نفر نیز برای این کار مدتی بازداشت شدند.

بیشتر بخوانید:

یکی از این زنان ویدا موحد، ۳۱ ساله بود که حدود یک ماه پیش در خیابان وصال بر روی سکویی ایستاد و روسری‌اش را بر سر چوبی نگاه داشت.

مسیح علی‌نژاد درباره این دختر می‌گوید: "روزی که تصویر او منتشر شد، به من خبر دادند که بازداشت شده است. برای همین #دختر خیابان انقلاب کجاست؟ را در اینستاگرام گذاشتم و از کاربران خواستم درباره او بنویسند تا اطلاع رسانی شود. هر چند انتقاداتی هم به من شد از جمله اینکه این دختر نیست و زن است و محل بازداشتش انقلاب نبوده و خیابان وصال بوده است."

یک کاربر در حمایت از چهارشنبه‌های سفید و دختر خیابان انقلاب نوشت:

به گفته این فعال حقوق زنان بحث حجاب اجباری تنها مسئله زنان نیست بلکه به نوعی توهین به شعور مردان نیز محسوب می‌شود. حجاب اولین نماد و ابزار سرکوب علیه زنان است.

گروهی از مردان نیز به این کمپین پیوسته‌اند. گروهی از زنان محجبه و چادری نیز در اعتراض به اجباری بودن حجاب با معترضان همراه شده و با حجاب به این کمپین پیوسته‌اند.

خانم علی‌نژاد در پاسخ به مخالفان این کمپین که تاکید می‌کنند حجاب دغدغه اصلی زنان نیست، گفت: "حجاب اجباری دغدغه بخش گسترده‌ای از جامعه است. این موضوع همچنین دغدغه حکومت ایران است که سالانه مبالغ زیادی برای تبلیغ حجاب هزینه می‌کند. این کمپین اولین اعتراض به حجاب اجباری نیست و آخرین آنها نیز نخواهد بود. در طول ۴۰ سال پس از انقلاب اعتراضاتی به اجبار زنان به حجاب شکل گرفته که هر کدام می‌تواند راه‌گشا باشد."

اما برخی منتقدان این کمپین را کم اهمیت و گذرا می‌دانند:

اقدام برخی از زنان برای مبارزه با حجاب اجباری موجب نگرانی گروهی از فعالان حقوق زنان شده که موضوعاتی نظیر حق تحصیل، حق ازدواج و طلاق و حضانت کودک را مهمتر از مسئله حجاب می‌دانند. از طرف دیگر، گروهی نیز معتقدند که برای رسیدن به یک حق، لازم نیست از حق دیگری چشم‌پوشی کرد.

در همین حال دو روز پس از آزادی ویدا موحد، نخستین زنی که روی سکویی در خیابان انقلاب رفت و روسری سفیدش را بر چوب کشید. زنان دیگری در تهران و شهرهای مختلف با روسری‌های سفید و رنگی همان حرکت را تکرار کردند. اعتراض دختر خیابان انقلاب، دیگر محدود به یک خیابان در تهران نیست و گستره آن به سراسر ایران رسیده است.